Nieskończony proces twórczy wg Tadeusza Kantora. Cricoteka i teatr
POSŁUCHAJ
"C" jak Cricoteka (Alfabet kultury/ Jedynka)
Istniejący od 1980 roku Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka, początkowo działał jako Ośrodek Teatru Cricot 2. Placówka, którą Kantor stworzył, by móc rozwijać swoje działania, pełni dziś równolegle funkcję archiwum, galerii, muzeum i placówki naukowej. 12 września otwarto w Krakowie jej nową siedzibę. - To była jedyna instytucja, na jaką artysta się zgodził, nad której założeniem i funkcjonowaniem pracował. Przez wielu jest uważana za jedno z ostatnich dzieł artysty - mówi dyrektor Cricoteki Natalia Zarzecka.
Źródeł placówki należy szukać w początkach niezależnej działalności Kantora, który w 1955 roku założył teatr Cricot 2. - To teatr malarzy, w którym łącznikiem była osoba Marii Jaremy. Ona wraz ze swoim bratem współtworzyła pierwszy przedwojenny Teatr Artystów Cricot, a później z Kantorem i Kazimierzem Mikulskim go reaktywowała. Tadeusz Kantor nigdy się nie zgadzał, by jego teatr przyjął formę instytucjonalną - opowiada Natalia Zarzecka.
Jednym z projektantów nowej siedziby Cricoteki jest Stanisław Deńko. Architekt przyznaje, że przy tej budowli brano pod uwagę kilka cech osobowości Tadeusza Kantora, które przetwarzano, czerpiąc z jego własnej twórczości. - Uważam, że architektura zawsze wyraża pewną treść, bo jest językiem formy. Zależało nam na tym, by tym razem ta treść była spójna z bohaterem, którym jest Tadeusz Kantor - wyjaśnia Stanisław Deńko.
W jaki sposób Tadeusz Kantor otrzymał miejsce na założenie swojego ośrodka teatralnego? Co oznacza nazwa Cricot? Kto współtworzy grupę artystyczną wraz z założycielem Cricoteki? Posłuchaj całej rozmowy.
"Alfabet kultury" przygotowała Anna Stempniak.
(sm/asz)
