Historia warszawskiej skoczni narciarskiej. Reportaż "Skok do przeszłości" Jakuba Tarki

Budowę warszawskiej skoczni narciarskiej rozpoczęto w 1955 roku. Z uwagi na problemy natury geologicznej, obiekt oddano do użytku dopiero we wrześniu 1959 roku. Rozegrano wówczas dwudniowy konkurs, w którym wystąpiła ówczesna polska kadra narodowa. Najczęściej skocznia była areną zmagań treningowych, choć odbywały się na niej także zawody. 

Punkt konstrukcyjny skoczni wynosił 38 m, wysokość wieży startowej zaś – 35 m. Najwyższy taras rozbiegowy miał długość 55,5 m, a wybieg – 70 m. W sumie całkowita wysokość skoczni wynosiła 54 m, a jej długość – 120 m. Zawody mogło oglądać ok. 7 tys. widzów. Za najdłuższy skok w historii obiektu często uznaje się wyczyn Janusza Dudy – poleciał on na odległość 48 m. Jednak jako oficjalny rekord podaje się skok Antoniego Łaciaka, który osiągnął 40,5 m.

Czytaj także:

W 1989 roku obiekt po raz ostatni gościł zawody w skokach narciarskich. Przez lata stał zrujnowany, a część rozbiegu nie łączyła się z wieżą skoczni. Ostatecznie rozebrano go na przełomie 2010 i 2011 roku. Była to największa skocznia narciarska funkcjonująca kiedykolwiek w Warszawie.

Tytuł audycji: "Reportaż w Jedynce"

Tytuł reportażu: "Skok do przeszłości"

Autor reportażu: Jakub Tarka

Data emisji: 15.01.2021

Godzina emisji: 23.06

Jedynka/Wikipedia/kk