Oblicza ryzyka we współczesnej filozofii

Odwołując się w części do filozofii Emmanuela Levinasa, własnych doświadczeń i poszukiwań, francuska filozof Anne Dufourmantelle napisała "Pochwałę ryzyka". W 2017 roku podczas wakacji na Lazurowym Wybrzeżu zginęła, podejmując ryzyko ratowania tonącego dziecka.

- Dufourmantelle idzie trochę na przekór i zaczyna od diagnozy, że żyjemy teraz w kulturze, która bardzo przesadnie wartościuje bezpieczeństwo i w której zabezpieczanie się czy unikanie ryzyka dominuje i coś nam odbiera. Próbuje wziąć to pod włos, idzie na przekór i mówi: "pochwalmy ryzyko" (…). Dla mnie najbardziej wstrząsającą metaforą była ta dotycząca całunu. Napisała, że jeśli chronimy się, żeby tylko nie zrobić sobie krzywdy, to jest trochę tak, jakbyśmy już za życia owijali się całunem. Oczywiście jest to bardzo bezpieczne, ale rezygnujemy z życia - mówi dr Barbara Brzezicka z Instytutu Filologii Romańskiej Uniwersytetu Gdańskiego.

Gość jedynki dodaje: - Ona funkcjonowała raczej poza optymizmem i pesymizmem. Nie bała się powiedzieć, że to jest ryzyko, przez co możemy skrzywdzić siebie, kogoś czy możemy też pogrążyć się w rozpaczy. Pisała o miłości, namiętności, która jest czymś takim, czego poszukujemy i o czym marzymy, a jednocześnie bardzo się tego boimy. Namiętność i zakochanie jest zawsze ryzykiem.

Anne Dufourmantelle uważała także, że "życie jest ryzykiem, które bezrefleksyjnie podejmujemy".

Ponadto w audycji:

Dzieje symbolu. Godło Uniwersytetu Warszawskiego. Uniwersytecki znak tożsamości przyjęto w 1817 roku: orzeł w koronie w otoczeniu pięciu gwiazd trzyma w prawym szponie gałązkę laurową, a w lewym - palmową. Prezentowany w wielu miejscach, wieńczy bramę główną, widoczny jest na licznych przedmiotach ceremonialnych i użytku codziennego, takich jak pieczątki, dyplomy, wizytówki, torby czy długopisy. Więcej o nim dr Krzysztof Mordyński z Muzeum UW.

Czytaj także: