"Śladami Nikifora". Premierowy reportaż Moniki Chrobak [POSŁUCHAJ]

Sylwetka Nikifora

Nikifor zawsze uważał się za zawodowego malarza. W różnych punktach uzdrowiska rozkładał codziennie swoją "przenośną pracownię". Swoje dzieła podpisywał jako "Netyfor malarz" lub "Matejko". Większość obrazów jest namalowana akwarelą, czasami łączoną z temperą lub farbą olejną. W ostatnich latach życia używał kredek. Szczególną inspiracją Nikifora była greckokatolicka Cerkiew. Tematy świeckie obejmowały krajobrazy krynickie, wnętrza budynków, dworce kolejowe i tory wijące się malowniczo między wzgórzami. Liczne są też jego autoportrety. Oblicza się, że w ciągu swego pracowitego życia artysta namalował kilkadziesiąt tysięcy obrazków. Znaczną liczbę swoich dzieł rozdał bądź sprzedał.

Jak wspomagano Nikifora?

Dzięki staraniom ówczesnego kierownika działu kulturalnego uzdrowiska, społecznika i burmistrza Krynicy Stefana Półchłopka, Nikifor otrzymał status obywatela miasta, łemkowskie nazwisko Krynicki i opiekunów, najpierw Józefa Chmiela, potem Mariana Włosińskiego. Wspomina o tym w reportażu syn działacza krynickiego Aleksander Półchłopek.

Nikifor pod koniec życia cieszył się uznaniem i sławą. Decydującym wydarzeniem otwierający karierę Nikifora była pierwsza indywidualna wystawa w kwietniu 1959 r. w Paryskiej galerii Diny Vieny. Wydarzenie to zapoczątkowało serię kolejnych ekspozycji prymitywisty w Polsce i na świecie.

Malarz chorował na gruźlicę. Zmarł 10 października 1968 roku w sanatorium w Foluszu koło Jasła. W 1995 r. zostało otworzone muzeum w Krynicy - Muzeum Nikifora - Galeria Sztuki "Romanówka", oddział Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu.

Czytaj również: