Pałac Pod Blachą - rezydencja księcia Józefa Poniatowskiego

Data publikacji: 09.11.2023 08:19

Ostatnia aktualizacja: 09.11.2023 13:54

Ten tekst przeczytasz w 3 minuty

Malarz nieznany, Śmierć ks. Józefa Poniatowskiego, 2 poł. XIX w., Muzeum Narodowe w Warszawie, Autor - Domena publiczna/CC0

Pałac Pod Blachą to pierwszy budynek w Warszawie, który pokryto miedzianą blachą. Stąd wzięła się jego nazwa. Jako jeden z nielicznych warszawskich skarbów architektury przetrwał wojenne zniszczenia, zachowując oryginalne mury. Był rezydencją Józefa Poniatowskiego. W związku z 210. rocznicą śmierci księcia radiowa Jedynka zaprasza na spacer po tym niezwykłym obiekcie.

Pałac Pod Blachą był rezydencją księcia Józefa Poniatowskiego. Zyskał miano jednego z najsłynniejszych salonów towarzyskich stolicy. Po objęciu przez księcia stanowiska ministra wojny stał się główną kwaterą dowodzenia armii.
Na przestrzeni lat budynek pełnił głównie funkcje administracyjne i reprezentacyjne. Po remoncie generalnym w latach 2004-2008 został włączony do kompleksu muzealnego Zamku Królewskiego w Warszawie.

Pałac Pod Blachą - miejsce rozrywki i kwatera dowodzenia armią

Pałac Pod Blachą - późnobarokowa budowla, której ostateczny szlif nadał Jakub Fontana na przełomie XVIII i XIX wieku - był rezydencją księcia Józefa Poniatowskiego.

Zyskał miano jednego z najsłynniejszych salonów towarzyskich stolicy. Miejsca wystawnych przyjęć i hucznych zabaw. Scenerii dworskich romansów i obyczajowych skandali. Kwitło tu także życie artystyczne. Po objęciu przez księcia stanowiska ministra wojny Księstwa Warszawskiego pałac stał się główną kwaterą dowodzenia armii. W jego murach gościł sam Napoleon Bonaparte.

Apartament Księcia Józefa Poniatowskiego w pałacu Pod Blachą Źródło: Zamek Królewski w Warszawie/YouTube

Pałac Pod Blachą - jak dziś wygląda? Jaką funkcję dziś pełni?

Pałac Pod Blachą jest jednym z nielicznych warszawskich skarbów architektury, których oryginalna bryła przetrwała hitlerowskie bombardowania. W trakcie wojny zostały tylko wypalone wnętrza, zerwane stropy i dach. Mury są oryginalne, XVIII-wieczne.

Na przestrzeni lat budynek pełnił głównie funkcje administracyjne i reprezentacyjne. Po remoncie generalnym w latach 2004-2008 został włączony do kompleksu muzealnego Zamku Królewskiego w Warszawie.

Na pierwszym piętrze pałacu mieści się Apartament Księcia Józefa Poniatowskiego. Dzięki nagromadzeniu wielu cennych historycznych artefaktów i dzieł sztuki udało się odtworzyć atmosferę największej świetności książęcej rezydencji. Na parterze budynku eksponowane są z kolei kobierce wschodnie z kolekcji Fundacji Teresy Sahakian.

W audycji "Skarby kultury polskiej" kurator pałacu Pod Blachą dr Mariusz Klarecki podkreślił, że w planach jest dalsze rozwijanie, wzbogacanie ekspozycji. - Bardzo dużo zakupów, depozytów prywatnych, różnego rodzaju zdobyczy, również magazynowych, muzealnych - w ciągu ostatnich trzech lat przybyło ponad trzysta obiektów - wskazał.

- Staramy się jak najbardziej oddać ducha epoki. Nie mamy żadnego przedmiotu, który był związany z księciem Józefem Poniatowskim. Tuż po jego śmierci jego siostra, Maria Teresa Tyszkiewiczowa rozsprzedała cały jego majątek. Staramy się te przedmioty odnajdywać. Także, na podstawie inwentarza, odtwarzamy dokładnie takie same przedmioty z epoki - wyjaśnił gość radiowej Jedynki.

POSŁUCHAJ

10:07

Pałac Pod Blachą - rezydencja księcia Józefa Poniatowskiego (Skarby kultury polskiej/Jedynka)

Pałac Pod Blachą. Nowe nabytki - trzy niezwykłe obrazy

Wśród nowych nabytków, które można oglądać w pałacu Pod Blachą, są trzy obrazy, trzech wybitnych artystów XIX-wiecznych, malarzy epoki napoleońskiej - François Gérarda, Horacego Verneta i Théodore'a Géricault.

Obraz François-Pascala-Simona Gérarda stanowi studium popiersia do konnego portretu Joachima Murata (1767-1815), króla Neapolu (1808-1815) i marszałka Francji (1804). Murat przedstawiony został w mundurze pułkownika Gwardii Neapolitańskiej, z Orderem Królestwa Obojga Sycylii oraz Legią Honorową najwyższej klasy.

Obraz Horacego Verneta przedstawia Céara-René-Marie-François-Rodolphe'a de Vachon, hr. de Belmont-Briançon (1770-1814), płk. mjr. w 3 Pułku Gwardii Honorowej kawalerii Napoleona. Scena ukazuje pułkownika, który za chwilę dosiądzie swojego karego rumaka, wyruszając na ostatnią w życiu bitwę.

Na obrazie Théodore'a Géricault uwieczniony został lansjer 2 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarza Napoleona. Obydwa pułki (jeden - polski, drugi - holenderski) stanowiły brygadę pod dowództwem francuskiego gen. Édouarda Colberta. Obydwie jednostki konnej kawalerii należały do gwardii cesarza i zapewniały osobistą ochronę Napoleona.