Analogowe baśnie Gary'ego Gwadery

Gwadera, łódzki perkusista pochodzący z Kielc, znany z projektów rockowych, punkowych, eksperymentalnych, jazzowych, swobodnie improwizowanych i ludowych, grający między innymi w takich zespołach jak L.Stadt, Mister D., Odpoczno, Lautari czy Radical Polish Ansambl.

O magii starej technologii, sentymencie do lat 80., żywiole rytmów na trzy i fascynującym procesie tworzenia czegoś z niczego, ale też o tym jak wyobrazić sobie to, czego nie widzimy i dlaczego radość z tworzenia muzyki łączy się z dbałością o naszą dziecięcą stronę Piotr Gwadera opowie w Muzycznych Spotkaniach.

W solowym występie na Nowej Tradycji jako Gary Gwadera artysta nawiązał do twórczości świętokrzyskiego dżazisty Wacława Trzeciaka. Sięgnął po trójkowe rytmy muzyki ludowej, tworząc wciągającą, intrygującą opowieść na festiwalowym Konkursie Muzyki Folkowej. Piotr Gwadera zdobył drugą nagrodę i Nagrodę Złote Gęśle dla najlepszego instrumentalisty.

Wacława Trzeciaka – postać inspirującą pomysł na solowy projekt – Gwadera poznał podczas wędrówek etnograficznych po tamtym interiorze. Niestety, nie osobiście. „To tylko strzępki opowieści”, przyznaje perkusista.

- Ludzie opowiadali, jakim był znakomitym artystą. Był rozchwytywany! Tym ciekawszą jest postacią, że w opowieściach o nim słyszymy, że w pewnym momencie przestał grać. W latach 80., gdy już w wielu regionach muzyka tradycyjna była wypierana przez muzykę chodnikową, rockową, było coraz mniej pracy. Trzeciak wycofał się, trochę się obraził, gdyż z tych dni chwały nic nie zostało. Z tego, co mi opowiadano, kochał muzykę i w swoim domowym zaciszu dalej grał. Z tej nowej muzyki, co świadczy o jego otwartości umysłu, wyciągnął sobie tą elektronikę, która go pochłonęła bez reszty. Skądś załatwił bębny elektroniczne. Można było wtedy nabyć polskie. I sobie w domowym zaciszu grał. Niestety, żadne nagranie nie zostało. Nie spotkałem nigdy wcześniej takiego połączenia – wiejskiego muzykanta, który bawi się elektronicznymi brzmieniami!

Postać Wacława Trzeciaka jest postacią z wyobraźni Pitra Gwadery. Nasz rozmówca, nie poznając ani jego muzyki, ani samego artysty, mógł jedynie wymyślić, jak Trzeciak brzmiał, co składało się na jego elektro-dżazzowy zestaw…

- Na tę postać nakładają się wszyscy muzykanci, dżaziści tradycyjni, których poznałem, którzy mnie fascynowali, od których się uczyłem – z nagrań czy też od żywych bębnistów. To jest suma ich wszystkich plus moje wyobrażenia o tym, jak to mogłoby wyglądać – przyznaje Piotr Gwadera.

Dżaz, swoisty wiejski „składak” perkusyjny, bricolage, jak wskazuje Gwadera, pojawił się na polskiej wsi około lat 50. XX wieku. Bęben z orkiestry strażackiej, pedał perkusyjny wykonany przez kowala. Robione były werble i talerze. Do tego tzw. piórnik, czyli drewniane pudełeczko akustyczne, lub trójkąt. Piotr Gwadera śledził jego historię, podobnie jak historię zestawy perkusyjnego.

- To ciekawe, gdy badałem historię tego dżazu, było mało informacji o nim. Ale badałem też historię powstania zestawu perkusyjnego w ogóle. W Nowym Orleanie bardzo podobnie to wyglądało! Tam powstał zestaw perkusyjny. Już po wojnie secesyjnej brano stare bębny wojskowe, do tego dorabiano pedał. Na początku był bardzo śmieszny – na sznurku wisiał po prostu bijak, który kopano nogą. A że Nowy Orlando to port i było tam wiele nacji z różnych stron świata, były wykorzystywane „lwie paszcze” chińskie, talerze z Turcji przyjechały, cały ten konglomerat wpłynął na powstanie późniejszego zestawu. Na polskiej wsi, w tych warunkach geograficznych, historycznych powstał właśnie taki zestaw!

Tytuł audycji: Muzyczne spotkania 

Prowadziła: Hanna Szczęśniak

Data emisji: 7.06.2024

Godzina emisji: 23.05