Pustelnia Złotego Lasu w Rytwianach. "Tu cisza gra wyjątkową rolę".

Pustelnia Złotego Lasu to nazwa nieprzypadkowa. - Kiedy kameduli wybierali miejsce na pustelnię, to zdecydowali się na fragment polany, która jest otoczona lasem liściastym. A kiedy zakończono budowę klasztoru, z Krakowa na konsekrację przyjechał biskup. Przejeżdżając przez las, zobaczył piękną złotą jesień, i kiedy dotarł do celu, powiedział, że zaproszono go do "złotego lasu". Pustelnia tak właśnie została nazwana - zdradza ks. Wiesław Kowalewski. 

Kim są Kameduli?

Ważną zasadą u kamedułów jest cisza. To jednak jedynie środek do osiągnięcia celu. - Kameduli są zakonem kontemplacyjnym, o bardzo ścisłej regule. Cisza im pomaga w tym, żeby się modlić, żeby wchodzić w głęboką relację z Panem Bogiem - tłumaczy gość Programu 1 Polskiego Radia. Dziś w Rytwianach można spotkać ich już tylko podczas organizowanych tu konferencji naukowych. 

Czytaj też:

Kiedy powstał klasztor w Rytwianach?

Pierwsza data związana z klasztorem to rok 1617. Wówczas podpisano dekrety fundacyjne pomiędzy zakonnikami a Janem Tęczyńskim. - Kolejna data to rok 1624. Obecnie mamy dokładnie czterysta lat od położenia kamienia węgielnego. 1 maja odbyła się specjalna uroczystość. Dzieło budowy zakończyło się w 1637 roku. Myślę, że wówczas fundator był bogatszy niż dzisiejsze ministerstwo kultury - zdradza rozmówca Romana Czejarka. 

Budowa klasztoru związana jest również z tragiczną historią fundatora. - Miał córkę i trzech synów. Synowie tragicznie zginęli w młodym wieku, nie pozostawił więc męskiego potomka. Na nim zakończył się ród Tęczyńskich. W związku z tym, w takiej rozpaczy, postanowił zostawić pamiątkę po wsze czasy. Mówi się, że klasztor w Rytwianach jest czwartym synem Tęczyńskiego - wyjaśnia duchowny. 

YouTube/Radio Kielce

Archeologiczne odkrycia 

Monika Łyczak zwraca uwagę, że badania archeologiczne w okolicy wciąż przynoszą nowe odkrycia. - Przede wszystkim udało nam się odkryć całą powierzchnię części eremickiej, z domkami pustelniczymi, które do dnia dzisiejszego się nie zachowały. Mieliśmy wątpliwości, ile tych domków naprawdę było, jak wyglądały. Na szczęście, dzięki przychylności księdza dyrektora, udało nam się to w pełnym zakresie zrealizować - wyjaśnia.

Przyczynkiem do badania historii jest eksploracja krypt. Możemy w nich znaleźć wspaniałe pozostałości po kulturze z danego okresu, w postaci strojów, biżuterii czy dewocjonaliów. - Możemy także rozpoznać zwyczaje, które towarzyszyły ostatniej drodze ludzi tu spoczywających - podkreśla archeolog. Co istotne, warunki panujące w kryptach pozwalają na zachowanie przedmiotów, które w innej sytuacji uległyby zniszczeniu.