Spektakl "Skok wzwyż". Ewa Błasiak o realizacji marzeń o aktorstwie

Data publikacji: 04.07.2024 13:20

Ostatnia aktualizacja: 04.07.2024 15:03

Ten tekst przeczytasz w 2 minuty

Aktorka Ewa Błasiak na próbie medialnej spektaklu "Skok wzwyż" w reżyserii Wojtka Rodaka w Teatrze Dramatycznym w Warszawie , Autor - PAP/Szymon Pulcyn

"Marzenia się spełniają, ale trzeba temu dopomóc" - twierdzi Ewa Błasiak, która przez całe swoje życie pragnęła stanąć na scenie i zagrać w spektaklu. Do przedstawienia "Skok wzwyż" w Teatrze Dramatycznym im. Gustawa Holoubka w Warszawie dostała się dzięki dwuetapowemu castingowi, a historia jej życia wplotła się do fabuły. W radiowej Jedynce opowiedziała o tym, jak to jest stać na tej legendarnej scenie.

Ewa Błasiak przez całe swoje życie pragnęła stanąć na scenie i zagrać w spektaklu.
"Skok wzwyż" w reżyserii Wojtka Rodaka w Teatrze Dramatycznym im. Gustawa Holoubka w Warszawie oparty jest na motywach książki Macieja Jakubowiaka "Hanka".
To opowieść o awansie, w szczególności awansie kobiet, żyjących na przestrzeni trzech generacji w Polsce XX i XXI wieku.

Spełnienie marzeń o aktorstwie

Ewa Błasiak przez całe życie pragnęła zostać aktorką. Los chciał, że wzięła udział w castingu do przedstawienia "Skok wzwyż". - Casting był dwupoziomowy, w pierwszym etapie trzeba było napisać coś prawdziwego, fajnego o sobie i wtedy przechodziło się do drugiego etapu. W drugim etapie było osiem równoległych Hanek i mnie się udało wygrać ten casting. To był mój pierwszy casting w życiu, więc wygrana tym bardziej cieszy i zachwyca - mówi na antenie radiowej Jedynki Ewa Błasiak.

- Dla mnie to było ważne, bo to było spełnienie moich marzeń o aktorstwie. Pochodzę ze wsi, spod Wadowic, zawsze marzyłam o tym, żeby być aktorką. (...) Ten pierwszy wiersz, który wygłosiłam na scenie, a miałam wtedy aż cztery lata, to były emocje i one towarzyszyły mi również w różnych konkursach recytatorskich i w różnych spektaklach teatralnych - opowiada.

Spektakl "Skok w wzwyż"

Spektakl to podróż przez marzenia, nadzieje i trudy pokolenia urodzonego przed II wojną światową, wzrastającego w czasach socrealistycznej obietnicy nowego obrazu ludzkości, i wreszcie roczników kształcących się już w kapitalistycznej, wolnorynkowej rzeczywistości. To także opowieść - pisana historiami z małej i z dużej litery - o próbach i możliwości samostanowienia kobiet w ostatnich kilku dekadach. O tym, co chcemy przekazywać kolejnym pokoleniom, jakie schematy chcemy kontynuować w naszych rodzinach i w społeczeństwie, a co tworzy cykle cierpienia i wymaga zmian.

Spektakl na motywach książki

Sztuka powstała na motywach książki Macieja Jakubowiaka "Hanka". - Ten świat w spektaklu jest bardzo przystający do świata pokazanego w książce, ponieważ takie były realia, rzeczywistość. Nie byliśmy tak różnorodni jak w tej chwili są ludzie, nie mieliśmy doświadczeń. Mieliśmy jakieś schematy, w które nas włożono i większość z nas się w tych schematach mieściła. Niektórzy odstawali, gdyż mieli większą świadomość, bo mieszkali w dużym mieście, np. w Warszawie, a ja pochodzę z małej miejscowości - opowiada gościni Martyny Podolskiej.