"Colas Breugnon" to powieść Romain Rollanda wydana po raz pierwszy wiosną 1919 roku. Została napisana w formie pamiętnika tytułowego Colasa Breugnona, którego postać wzorowana jest na pradziadku pisarza, Boniardzie. Akcja dzieje się w XVII wieku. Powieść opisywana jest jako niezwykle optymistyczna i pełna radości życia oraz wyraźnie odmienna od innych utworów autora.
Romain Rolland (ur. 29 stycznia 1866 w Clamecy, zm. 30 grudnia 1944 w Vézelay) - francuski pisarz, ojciec powieści rzeki. Jako żarliwy działacz na rzecz pokoju, współpracy narodów oraz obrony godności ludzkiej, uczestniczył we wszystkich ważnych wydarzeniach społeczno-politycznych swojej epoki. W 1915 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla w uznaniu za "wielki idealizm jego utworów literackich, współczucie i umiłowanie prawdy, z którą opisuje różne charaktery ludzkie".
Typowy bohater prozy Rollanda to człowiek na drodze do samowiedzy i doskonałości, "zmagający się z przeciwnościami losu, a mimo wszystko pełen ufności i radości życia", którego ścieżką duchową pozostaje zawsze optymizm, a celem - ostateczne zlanie się własnego ja z harmonią wszechświata. Kluczową rolę odegrała tu fascynacja autora religiami Dalekiego Wschodu oraz liczne znajomości z jej mistrzami, m.in. z Mahatmą Gandhim czy Rabindranathem Tagore.
W swojej eseistyce Rolland wyrażał wschodni ideał wiecznego cyklu życia, tryumfu dobra w obliczu zła oraz potrzeby duchowego odrodzenia do "nowego Człowieka"; krytykował hipokryzję, nienawiść na tle religijnym oraz wszelkie formy intelektualnego zniewolenia.