Filozofia, literatura, taniec, ale przede wszystkim muzyka. Tę poważną poznawałam, grając na gitarze klasycznej, jazzową – słuchając nocami audycji Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego, a potem chodząc na wszystkie możliwe koncerty, a tę improwizowaną, najbliższą – w praktyce, grając na skrzypcach i słuchając gry znajomych.

Największe wrażenie robią na mnie ci, którzy kochają to, co robią, i się temu poświęcają. Ich historie staram się Państwu przedstawiać.