Adam Sajnuk. "Aktor z przypadku, dyrektor z musu, reżyser z zamiłowania"

Sam o sobie mówi: "aktor z przypadku, dyrektor z musu, a reżyser z zamiłowania". Choć ma na swoim koncie wiele ról, a widzowie wciąż mogą cieszyć się jego grą w dwóch spektaklach, przyznaje, że "wygasza tę działalność". - Od jakiegoś czasu nie przyjmuję już propozycji aktorskich. Nie to, że całkowicie przestało mnie to cieszyć, ale trochę nie mam czasu i uznałem, że warto skupić się na reżyserii i prowadzeniu teatru - wyjaśnia.

Filmowe marzenia 

Adam Sajnuk wyreżyserował dotąd kilka spektakli dla Teatru Telewizji Polskiej. To m.in. "Zaklęte rewiry", na podstawie powieści Henryka Worcella: historia wiejskiego chłopaka, który zatrudnia się jako pomywacz w hotelu "Pacyfik". - "Zaklęte rewiry" były najpierw robione u mnie w teatrze, a teraz przeniosłem to do Teatru Telewizji - podkreśla i dodaje, że trwają prace nad kolejnym przedsięwzięciem. 

Realizacja spektakli do Teatru Telewizji stanowi duże wyzwanie, a zarazem pewnego rodzaju lekcję przed realizacją kolejnych zawodowych marzeń. - Myślę, że jestem już blisko tego, żeby zdecydować się na krok filmowy. Nie ukrywam, że już ku temu pewne kroki poczyniłem, ale nie jestem chętny do opowiadania o czymś, zanim porządnie się do tego nie przysiądzie - przyznaje. 

Teatr w życiu Adama Sajnuka

Gość Programu 1 Polskiego Radia wspomina, że jako nastolatek trafił na zajęcia teatralne organizowane w ówczesnym Warszawskim Ośrodku Kultury. - Spotkałem właściwych ludzi - Agnieszkę Czekierdę, Marcina Kołaczkowskiego, Arkadiusza Września. Polubiliśmy się i postanowiliśmy sami zrobić spektakl, trochę ku uciesze znajomych i rodzin. Przez kilka tygodni, nocami, siedzieliśmy w ośrodku i robiliśmy "Skarb" Stanisława Tyma - opowiada. 

Spektakl, nazwany "Kuszenie idioty", miał być zagrany tylko raz, ale pod wpływem pozytywnych recenzji i próśb ze strony widzów zaczął pojawiać się częściej. - Ludzie przychodzili po kilka razy, przyprowadzali swoich znajomych. W związku z tym stwierdziliśmy, że może warto zrobić coś bardziej serio i włożyć w to więcej pracy. I powstał spektakl "Sztuka", według Yasminy Rezy - tłumaczy rozmówca Martyny Podolskiej. 

Fb/TEATR WARSawy

W fascynującym świecie literatury

W ten sposób zawiązał się Teatr Konsekwentny. Artyści zaczęli jeździć ze spektaklami na konkursy, pojawiły się nagrody na Festiwalu "Malta" czy na Warszawskim Festiwalu Teatrów Ogródkowych. Z instytucji tej wywodzi się aktualnie funkcjonujący Teatr WARSawy, obchodzący właśnie 25-lecie istnienia. To teatr offowy, niezależny i otwarty. Spektakle oparte są na najlepszej literaturze polskiej i zagranicznej. 

Nieprzypadkowo. Adam Sajnuk przyznaje, że literatura go pochłania i czyta kompulsywnie. - Dwa lata temu, jesienią miałem tak z Amosem Ozem [izraelski pisarz - red.], którego dwadzieścia kilka książek przeczytałem, przygotowując scenariusz i adaptację "Judasza" - przyznaje i dodaje, że przy pierwszym kontakcie z tym autorem nie myślał o przenoszeniu jego dzieł na scenę. 

Pomysły tego reżysera są często nieoczywiste. W spektaklach splatają się wątki z różnych dzieł danego pisarza, zdarzają się również połączenia dzieł różnych autorów. - Tak było w przypadku "Ofiary" Saula Bellowa, gdzie dołączyłem fragmenty "Sklepów cynamonowych" Brunona Schulza - przypomina. 

Adaptacja - pisanie na nowo?

Choć od pomysłu do premiery spektaklu należy przebrnąć przez wiele etapów, zdaniem Adama Sajnuka najważniejsza jest adaptacja. - To sprawia mi największą przyjemność. Oczywiście mówi się, że jest to sztuka wyrzucania. Literatura, do której ja sięgam, nie jest pisana dla teatru. Trzeba z tego stworzyć sztukę. Trzeba zbudować dramaturgię, rozpisać to na dialogi, sceny, akty - podkreśla.