"Sztuka widzenia. Nowosielski i inni". Jakimi wizjami i kontekstami operował artysta?

Czym jest wystawa "Sztuka widzenia. Nowosielski i inni"?

"Sztuka widzenia. Nowosielski i inni" to wystawa, która została podzielona na cztery kręgi narracyjne, które można wyodrębnić w twórczości Nowosielskiego: surrealizm, cielesność, eschatologia oraz abstrakcja. - W pierwszej sali od razu mocne uderzenie. "Skrzypaczka". (...) Kompozycja, która łączy wątek figuracji w twórczości Nowosielskiego, ale także abstrakcji, martwej natury, pejzażu - wylicza kurator Monika Przypkowska. 

Wizje i konteksty Nowosielskiego

Celem jest ukazanie szeregu wizji i kontekstów, którymi w swojej twórczości operował Jerzy Nowosielski. - Chcieliśmy pokazać twórczość Nowosielskiego, która stała się soczewką skupiającą wszystkie tendencje w powojennej sztuce współczesnej. (...) Na wystawie zajdziemy blisko pięćdziesięciu artystów i ponad sto prac - podkreśla drugi z kuratorów, Paweł Witkowski. 

Surrealizm odpowiedzią na piekło wojny?

Pierwsza sala, poświęcona prof. Nowosielskiemu, prezentuje jego przekrojowość i wszechstronność. Oprócz obrazów znajdziemy w niej również materiał filmowy. - To portret filmowy pokazujący go w akcji, w pracy, w domu. Prezentuje go malującego, opowiadającego o malarstwie. Mamy nadzieję, że ten materiał pięknie uzupełnia się z obrazami w tej przestrzeni - zaznacza rozmówczyni Martyny Podolskiej. 

Monika Przypkowska zwraca uwagę, że surrealizm dla całego pokolenia prof. Nowosielskiego stanowił pewnego rodzaju ratunek po doświadczeniach II wojny światowej. - Jak nie zanegować potęgi rozumu po takich doświadczeniach? Chyba jedynym wyjściem było przywołać ten język malarski, język myślenia o świecie - że on po prostu jest zaskakujący, że jakoś musimy się z tym pogodzić - wyjaśnia.  

W tej sali zaobserwujemy bezpośrednią łączność z innymi artystami. To m.in. prace Zbigniewa Makowskiego, Kazimierza Mikulskiego i Władysława Hasiora. 

Jak Nowosielski patrzył na kobietę?

Z surrealizmu widz zostaje wprowadzony w cielesność. Artyści krakowscy z kręgu Jerzego Nowosielskiego i Tadeusza Kantora uwielbiali temat kobiety. - Kobieta wamp, kobieta dziwna, kobieta zaskakująca. (...) W tej przestrzeni najpierw znajdują się akty, zarówno rysunki, jak i malarstwo Nowosielskiego, ukazujące tę narrację, która jest jedną z najczęściej wymienianych, gdy myśli się o profesorze - tłumaczy gość audycji. 

Paweł Witkowski dodaje, że Nowosielski był prekursorem pewnego stylu malowania ciała kobiety. - Te formy są syntezą ciała kobiety, są skrótowo pokazane, są czasami potraktowane opresyjnie. Zauważamy na przykład ostre cięcia kadru obrazu. Wprowadza to jakiś niepokój w ciele widza, który to ogląda. Stawiamy się w roli podglądacza żywych, prostych reakcji, które kobieta ma w swoim środowisku - zauważa.