Zazdrość. Jak budować dobre relacje między rodzeństwem?

Zazdrość to emocja naturalna i nieunikniona. Występuje wtedy, gdy jeden z członków grupy doświadcza uczucia bycia niesprawiedliwie traktowanym w porównaniu z innymi. Między rodzeństwem jej podłożem jest przede wszystkim podział uwagi rodziców. Jakby dorośli się nie starali, bardzo ciężko uniknąć zarzutu ze strony któregoś z dzieci, że zostało ono gorzej potraktowane. 

- Istotne jest byśmy, jako rodzice, mieli świadomość tego, że ta zazdrość się pojawi. Jej objawy mogą być bardzo różne. To mogą być wybuchy złości, buntowane się, autoagresja. Próby zwrócenia na siebie uwagi. Zazdrość może się też objawiać np. brakiem apetytu. Dziecko może stać się ciche, wycofane. Ważne jest, by te sygnały wychwycić. W porę zareagować - powiedziała w audycji "Cztery pory roku" dr Agnieszka Bonetyńska, psycholożka zajmująca się dziećmi i młodzieżą.

Zareagować, ale jak?

Czy sprawdzają się uwagi typu: ustąp jej, bo jest młodsza, ustąp, bo to twój brat, musisz się nim opiekować, bądź mądrzejszy, pogódź się? - Kluczem jest komunikacja. Ona powinna być otwarta, empatyczna, prowadzona przez pytania. My, rodzice, nie powinniśmy rozstrzygać sporów, nie powinniśmy też niczego nakazywać (nie wolno!, zostaw!). Powinniśmy doprowadzać do pewnego rodzaju konfrontacji, do tego, by to dzieci między sobą zaczęły się komunikować, by między nimi doszło do porozumienia - wskazała gościni radiowej Jedynki.

Różnicowanie dzieci - wskazywanie ty jesteś starszy, mądrzejszy itp., jakiekolwiek formy faworyzowania - prowadzi do jeszcze większych problemów. - Wznosimy wówczas fortecę zazdrości zamiast budować porozumienie, na którym powinno nam zależeć - zwróciła uwagę psycholożka. Dodała, że doświadczenie zazdrości może być pouczające i motywujące. Może doprowadzić do rozwoju i samodoskonalenia się. - My zazdrości w naszym życiu potrzebujemy tak trochę jak i stresu, czyli na optymalnym poziomie - zaznaczyła.