Józef Beck i spory o politykę zagraniczną II Rzeczypospolitej

Data publikacji: 16.01.2024 11:50

Ostatnia aktualizacja: 16.01.2024 12:43

Ten tekst przeczytasz w 2 minuty

Józef Beck (1938 r.) , Autor - PAP/CAF

Równa odległość od Związku Sowieckiego i od Niemiec z wykluczeniem sojuszy tak z Berlinem przeciw Moskwie, jak i z Sowietami przeciw Hitlerowi – to polityka zagraniczna oparta na wizji Józefa Piłsudskiego i realizowana przez Józefa Becka, ministra spraw zagranicznych w latach 1932–1939.

Józef Beck był polskim dyplomatą, bliskim współpracownikiem Józefa Piłsudskiego, pułkownikiem dyplomowanym artylerii Wojska Polskiego.
Po śmierci swojego patrona Józef Beck nazywany był faktycznym współrządcą II Rzeczpospolitej.
3 lipca 1935 Beck złożył w Berlinie wizytę, podczas której spotkał się z Hitlerem. Podczas rozmów ten ostatni zadeklarował, że nie ma zamiaru rozpoczynać wojny w Europie.

Testament polityczny Piłsudskiego

Józef Beck, legionista, członek POW, pułkownik, to jeden z najbliższych, zaufanych współpracowników Józefa Piłsudskiego. W 1926 roku w czasie zamachu majowego opowiedział się po stronie Marszałka. W latach 1926–1930 był szefem gabinetu ministra spraw wojskowych, a od 25 sierpnia do 4 grudnia 1930 wicepremierem w rządzie Józefa Piłsudskiego, a następnie (do 1932) - wiceministrem spraw zagranicznych. - Po przewrocie majowym Józef Beck stał się najbliższym współpracownikiem Piłsudskiego. On sam siebie traktował jako wykonawcę rozkazów, poleceń uwielbianego wodza - mówi na antenie Programu 1 Polskiego Radia prof. Andrzej Nowak, historyk. - Od grudnia 1930 roku Beck jest przygotowywany przez Piłsudskiego do przejęcia schedy po kierującym tym resortem od zamachu majowego Auguście Majewskim, i w 1932 roku dochodzi do tej zmiany - opowiada.

- Te pierwsze lata w ministerstwie spraw zagranicznych Beck jest w stałym kontakcie z Marszałkiem i kiedy Piłsudski jest już śmiertelnie chory, to kilka dni przed śmiercią przyjmuje do siebie Józefa Becka i przekazuje mu coś w rodzaju testamentu - mówi gość Jedynki.

POSŁUCHAJ

43:45

Józef Beck i spory o politykę zagraniczną II Rzeczypospolitej (Historia żywa/Jedynka)

Sojusz z aliantami zachodnimi

Po śmierci swojego patrona Józef Beck nazywany był faktycznym współrządcą w II Rzeczpospolitej, wespół z prezydentem Ignacym Mościckim i marszałkiem Edwardem Rydzem-Śmigłym, z pozycją niezależną od premierów. Zabezpieczał Polskę sojuszami z aliantami zachodnimi, ale usiłował znormalizować kontakty z Niemcami.

Zgodził się na Anschluss. Także na późniejszy rozbiór Czechosłowacji, z udziałem Polski, która odebrała Czechom Zaolzie. Czy tylko na Zachodzie uznano to za dowód na proniemieckość Becka, sprzyjanie przez Polskę Niemcom? Czy to było naruszenie testamentu Piłsudskiego, skoro 5 maja 1939 roku Józef Beck wypowiedział słowa przyjęte entuzjastycznie przez parlamentarzystów: "My w Polsce nie znamy pojęcia pokoju za wszelką cenę"?

Czytaj również: