Prawa świadka w śledztwie i procesie sądowym – SD 25.11.10.

Dorota Świerczyńska: - Rozprawa sądowa musi odbywać się w miejscu odpowiednio przygotowanym i w stosownej do podniosłej sytuacji oprawie. Dlatego od sędziów, ławników, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych wymagany jest strój urzędowy. Szczególnemu wyróżnieniu podlega przewodniczący, który na kołnierz togi nakłada łańcuch z godłem.
Świadek składający zeznania w sądzie stoi cały czas. Wynika to z pewnego zwyczaju ukształtowanego w naszej kulturze prawnej.

Piotr Rogoziński – sędzia: - Odpowiedni przepis kodeksu postępowania karnego stanowi, że staje każda osoba, do której sąd się zwraca lub która do sądu przemawia. Chyba, że przewodniczący zwolni ją od tego obowiązku. Sądy coraz częściej korzystają z takich uprawnień, zwłaszcza wobec ludzi starszych, schorowanych, czy mających zeznawać długie godziny.

Doc. Sławomir Murawiec z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie: - Składanie zeznań jest bardzo stresujące. Sąd jest taką instytucją trochę jak władza, jak kościół, jak rząd i zawsze jak spotykamy się z takimi sytuacjami, jakby przerastającymi nas samych, to stykamy się z czymś co można określić jako majestat. Do sądu mówimy przecież „Wysoki Sądzie”. To obrazuje, że stajemy przed czymś większym, silniejszym, co może mieć olbrzymi wpływ na nasze losy, dlatego człowiek trochę pokornieje.

Piotr Rogoziński: - Aby składanie zeznań było mniej stresujące dla świadka, procedura przewiduje szereg instytucji. Jedną z nich jest opuszczenie sali rozpraw przez sprawcę przestępstwa na czas składania zeznań przez świadka.
Jeżeli przewodniczący stwierdzi, że taka okoliczność istnieje, szczególnie jeśli ma miejsce stosunek zależności między oskarżonym a świadkiem, np. przestępstwo z użyciem przemocy w rodzinie lub jeśli świadek czuje się zastraszony przez oskarżonego, wówczas przewodniczący może, na czas składania zeznań przez świadka, zarządzić opuszczenie przez oskarżonego sali rozpraw.