Tadeusz Dąbrowski odpowiadał na pytania AI. "Oczytana, nie chce honorarium, nie zazdrości"

Sztuczna inteligencja w służbie poety

Tadeusz Dąbrowski jest poetą, eseistą i krytykiem literackim. W środę, w Teatrze Szekspirowskim w Gdańsku, odbyło się wyjątkowe spotkanie. Mowa była o szkicach Dąbrowskiego poświęconych poezji pt. "W metaforze". Wiersze odczytali zaproszeni goście: Anna Piwkowska, Ludwik Filip Czech oraz Józef Baran. To jednak nie koniec niespodzianek. Całość poprowadziła bowiem prof. dr hab. sztuczna inteligencja.

Sam bohater audycji przyznaje, że pomysł w jego głowie zrodził się pod wpływem pogłębionej refleksji. - Kiedy robiłem przegląd etatowych prowadzących, obecnych na większości polskich festiwali, zdałem sobie sprawę, że nic mnie nie zaskoczy. (...) Zawsze fascynowały mnie nowe technologie i to, co one z nami robią. Sztuczna inteligencja jest z pewnością jednym z największych eksperymentów antropologicznych XXI wieku - podkreśla. 

Demoniczna siła czy użyteczne narzędzie?

W rozmowie z Magdą Mikołajczuk sztuczną inteligencję określił mianem "oczytanej", "nieżądającej honorarium" i "niezazdroszczącej". By móc sformułować pytania, musiała się jednak odpowiednio dokształcić. - Asystentem prof. dr hab. sztucznej inteligencji jest Piotr Czerski. To wybitny informatyk, prozaik i poeta oraz mój przyjaciel. Piotr zadbał o to, żeby spiąć kilka silników, napisać program - tłumaczy.  

Dzięki temu sztuczna inteligencja mogła również na bieżąco nawiązywać do przekazu formułowanego przez Tadeusza Dąbrowskiego. - Ja będę siedział na scenie, a głos z offu będzie mnie przepytywał. Każdy z widzów sam odpowie sobie, czym jest ten off. Czy należy w nim upatrywać demonicznej siły, czy jest to może najzwyklejsze narzędzie - zaznaczał gość Programu 1 Polskiego Radia. 

Wyzwanie dla sztuki?

Poeta zwraca uwagę, że algorytm traktować należy jako wyzwanie rzucone artystom, myślicielom czy aktorom. - Aby dalej być konkurencyjnym, trzeba zaoferować coś świeżego. Wydaje mi się, że pewne cechy naszej osobowości, pewne pierwiastki konstytuujące sztukę są na razie niepodrabialne, ponieważ sztuczna inteligencja jest tworem pragmatycznym, dążącym do zachowania spójności - analizuje. 

Tym, co leży u podstaw ludzkiej twórczości, jest poczucie absurdu istnienia. I to poczucie "pęknięcia", ta antyczna tragedia jest zjawiskiem póki co dla sztucznej inteligencji niedostępnym. - Sztuczna inteligencja uczy się na tym, co było. Jest kombinacją milionów, miliardów, również bardzo trafnych, wypowiedzi. Niemniej są to opinie, które już padły; nie ma w tym anarchii, buntu i niesubordynacji - podsumowuje.