"Syndrom Hamleta". Historie Ukraińców naznaczonych wojną

Na potrzeby filmu Elwira Niewiera i Piotr Rosołowski stworzyli w Kijowie spektakl, w którym uczestnicy wojny w Donbasie przepracowują swoje traumy. Dokument "Syndrom Hamleta" jest zapisem tego przedstawienia. - O tym filmie zawsze myśleliśmy jako o procesie czysto artystycznym, nigdy nie było mowy o terapii. Ale po przejściu tych 40 dni miało to taki wymiar terapeutyczny dla wszystkich z nich - opowiada Elwira Niewiera w rozmowie z Joanną Sławińską. - Oni wracali na scenie do takich najtrudniejszych swoich wydarzeń, chcąc sprawdzić, jak to rezonuje z dylematami Hamleta. Bo spektakl teatralny był czysto dokumentalnym spektaklem, ale na motywach "Hamleta" Szekspira - wyjaśnia autorka filmu.

Czytaj również:

Dla bohaterów spektaklu szekspirowskie pytanie "być albo nie być" nabrało innego znaczenia. - W moim wypadku to pytanie brzmiało "żyć czy nie żyć". Stanąłem przed nim w 2015 roku, kiedy wysadzono lotnisko w Doniecku i zaczęli nas zabierać do niewoli. I stałem przed wyborem, czy iść do niewoli, czy się zastrzelić. Zdecydowałem się żyć - opowiada Sławik Gawianiec, który w 2015 roku znalazł się w rosyjskiej niewoli, a obecnie jako oficer ukraińskiej armii zajmuje się rekrutacją i przygotowaniem żołnierzy do walki.

Zostawić wojnę za sobą

Udział w produkcji dla Sławika stał się sposobem na zamknięcie pewnego etapu w życiu. - Te emocje, które chowałem w sobie, nie dawały mi normalnie funkcjonować. Pojawiło się we mnie takie poczucie winy, że ja wróciłem z wojny żywy, a wielu chłopaków z tej wojny nie wróciło już nigdy. Nie mogłem patrzeć w oczy rodzinom i bliskim chłopców, którzy zginęli na tej wojnie. Kiedy wziąłem udział w tym projekcie, postanowiłem, że pokażę i opowiem wszystko, co we mnie siedzi. Chciałem z siebie wyrzucić wszystko, aby więcej do tego tematu nie wracać i zamknąć za sobą tę wojnę, która trwała w 2015 roku - mówi Sławik Gawiniec.