Z nagrań Dinu Lipattiego, cz. 1 [POSŁUCHAJ]

Dinu Lipatti urodził się 1 kwietnia 1917 roku w Bukareszcie, zmarł 2 grudnia 1950 roku, na białaczkę. Studiował w konserwatorium w Bukareszcie fortepian i kompozycję, a kiedy miał 17 lat, pojechał na konkurs do Wiednia, na którym - mimo protestu Alfreda Cortota - zdobył zaledwie drugą nagrodę. - Zaraz potem został jego uczniem w École Normale de Musique de Paris, a studiował tam także dyrygenturę i kompozycję - przypomina Adam Rozlach.

Pierwszych nagrań rumuński pianista dokonał w wieku 20 lat. Wrócił do Rumunii, ale w roku 1943 przeniósł się do Genewy, gdzie rok później został profesorem klasy mistrzowskiej w Konserwatorium Genewskim. - Niewiele jednak koncertował. Białaczka zaczęła mocno dawać mu się we znaki. Ale za to wiele nagrywał. Między innymi z Herbertem von Karajanem "Koncert Schumana", a także solowe dzieła Bacha, Mozarta, Lista i Chopina - wylicza prowadzący.

Ostatni koncert Lipatti dał na kilka miesięcy przed śmiercią - 16 września 1950 roku. Jak napisał Jan Popis: "Lipatti był pianistą o wielkich możliwościach, o wielkiej wszechstronności. Dążył do absolutnej perfekcji, w imię szlachetnie pojętego artystycznego idealizmu". Janusz Ekiert pisał natomiast m.in., że "tylko tak zdumiewająca inwencja i przenikliwość myśli ludzkiej, a zarazem tak porywający żywioł sił pozaintelektualnych może owładnąć wrażliwością muzyczną słuchacza".

Czytaj też: