"Zboże rosło jak las. Pamięć o pegeerach". Bartosz Panek napisał książkę o dawnych kombinatach rolniczych

"Zboże rosło jak las. Pamięć o pegeerach" to historia o przeszłości, ale także o teraźniejszości PGR-ów. Bartosz Panek próbuje w książce znaleźć ślady ten instytucji w obecnej pamięci czytelników. Rozmawia z ludźmi, którzy kiedyś pracowali w PGR-ach, kierowali nimi czy pisali na ich temat. Dlaczego zdecydował się na tę książkę?

- Kiedy kończyłem dokumentować poprzednią książkę o Tatarach w Polsce, wracałem z Podlasia i pomyślałem sobie, że warto nie wracać tak jak zwykle drogą S8. Poprosiłem nawigację, żeby wybrała trasę trochę off-roadową. Żółtymi drogami wojewódzkimi, powiatowymi, gminnymi i w taki sposób znalazłem się we wsi Grądy-Woniecko - opowiada.

Zauważył tam czteropiętrowy budynek otoczony drutem kolczastym. - Pomiędzy ogrodzeniem a budynkiem boisko do koszykówki. Panowie z mocno wytatuowanymi torsami rozgrywali mecz. Pomyślałem: dlaczego tu jest więzienie? Ta myśl schowała się gdzieś w mojej pamięci - dopowiada.

Co teraz znajduje się w PGR-ach?

Okazało się, że w budynku obecnego więzienia kiedyś mieścił się hotel robotniczy Kombinatu Łąkarskiego Wizna. - Był on jedną z gwiazd państwowego rolnictwa w myśleniu ówczesnych władz Polski Ludowej. Powstał na osuszonych bagnach nadnarwiańskich. Doszło do przesiedlenia ludności, która wcześniej tam gospodarowała w drewnianych chatach i próbowała jakoś żyć w zgodzie z naturą. To była trochę taka przymusowa modernizacja - mówi Bartosz Panek.

- Pomyślałem sobie, że to ciekawe. A ciekawe, co jest w innych miejscach, które były elementem systemu Państwowych Gospodarstw Rolnych? Tak od myślenia o infrastrukturze, która pozostała po gospodarstwach państwowych, ta książka się zaczęła - dodaje.

Źródło: MSMetaldetektor/YouTube

W audycji również:

Agnieszka Jelonek o swojej powieści "West Farragut Avenue", dziejącej się w latach 90. XX wieku w Polsce i w Ameryce, a opowiadającej o wielkiej młodzieńczej miłości, wielkiej żałobie po kimś ukochanym, przeżywanej po dwudziestu latach, i o poznawaniu Ameryki z okien pociągu. 

Zobacz także: