Czy procedura adopcji dziecka w Polsce jest zbyt skomplikowana? "Nikt nie rzuca nikomu kłód pod nogi"

Adopcja, inaczej przysposobienie, jest uznaniem dziecka innych rodziców, z którym nie ma więzi biologicznej, za własne. Ma ona nie tylko wymiar psychologiczny, lecz także prawny: powstałe w wyniku adopcji relacje łączące dziecko i jego nowych rodziców są tożsame z relacjami opartymi na więzach krwi i pochodzenia. Zarówno dziecko, jak i jego nowi rodzice, mają więc względem siebie takie same prawa i obowiązki, jakie istnieją między potomstwem a jego biologicznymi rodzicami.

Kto może zostać rodzicem adopcyjnym?

Krąży taka opinia, że wymagania wobec kandydatów na rodziców adopcyjnych są wyśrubowane, że oczekuje się od nich jakichś szczególnych kwalifikacji osobistych i spełnianie jakichś wygórowanych kryteriów formalnych. Czy tak jest w istocie?

Jak powiedziała w audycji "Blisko, coraz bliżej" psycholożka Izabela Rutkowska, w procesie adopcji najważniejsze jest dziecko. To do niego jest dobierana rodzina a nie odwrotnie. - To jest trudne dla dorosłych, którzy słyszą na pierwszym spotkaniu, że "klientem" jest dziecko a nie oni - wskazała. - To nie jest rzucanie kłód pod nogi, tylko podążanie pewną drogą. Sprawdzanie, razem z kandydatami, czy to jest droga dla nich - podkreśliła.

Według kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przysposobić mogą tylko osoby, które: mają pełną zdolność do czynności prawnych, posiadają kwalifikacje osobiste (moralne i zdrowotne oraz stabilną sytuację materialną) i uzyskały opinię kwalifikacyjną ośrodka adopcyjnego oraz świadectwo ukończenia szkolenia organizowanego przez ten ośrodek.

Między przysposabiającym a przysposabianym musi zachodzić odpowiednia różnica wieku, ale ustawodawca nie określił konkretnie jaka. Przysposobić wspólnie mogą tylko małżonkowie (małżeństwo rozumiane jest jako związek kobiety i mężczyzny). Możliwa jest także adopcja przez osobę samotną. 

- Ośrodki adopcyjne wymagają pewnego stażu małżeńskiego. Poszukują małżeństw stabilnych, które coś już razem przeszły, doświadczyły jakiejś trudności, szczęścia też. Wymagają też dokumentacji związanej z leczeniem niepłodności. Chcą wiedzieć, że kandydaci zamknęli drzwi do posiadania własnego dziecka, zanim otworzą drzwi do adopcji - wytłumaczyła Rutkowska.

Zwróciła uwagę, że intencją ośrodka adopcyjnego jest, by osoby, które przysposabiają obce sobie (genetycznie) dzieci poczuły się rodzicami na sto procent.

Czytaj także:

Jak wygląda procedura adopcji dziecka?

Kandydaci na rodziców adopcyjnych mogą zwrócić się do dowolnego, wybranego przez siebie ośrodka adopcyjnego w kraju. Procedura rozpoczyna się od złożenia dokumentów oraz dokonania wstępnej oceny, dotyczącej ich kwalifikacji osobistych oraz motywacji do adopcji. Następnym etapem jest skierowanie na bezpłatne szkolenie. 

Po uzyskaniu pozytywnej opinii kwalifikacyjnej rozpoczyna się okres oczekiwania na dziecko. Rodziców dobiera się do dziecka w taki sposób, by potrafili oni właściwie zaspokoić jego potrzeby. Ośrodek adopcyjny przedstawia informacje o sytuacji prawnej, rodzinnej, zdrowotnej i rozwoju psychoruchowym określonego dziecka. Po akceptacji propozycji następuje pierwszy kontakt kandydatów na rodziców z dzieckiem. 

Po podjęciu decyzji o adopcji poznanego dziecka kandydaci uzyskują od pracowników ośrodka adopcyjnego pomoc w przygotowaniu wniosku do sądu o jego przysposobienie. Ośrodek adopcyjny wspiera rodziny także już po adopcji. 

Więcej informacji można znaleźć m.in. na rządowej stronie internetowej gov.pl

Czytaj także: