Karolina Kowalska: teatr to przepustka do niestandardowego życia

Jak Karolina Kowalska trafiła do teatru?

Karolina Kowalska przyznaje, że teatr w jej życiu pojawił się bardzo wcześnie. - Mam wrażenie, że od najmłodszych lat wymyślałam w swojej głowie różne historie. Pojawiały się nowe emocje, które lokowałam w swoim ciele. Od zawsze wiedziałam, że teatr będzie moim domem. Że jest to magiczne miejsce i przepustka do niestandardowego życia - przekonuje w rozmowie z Martyną Podolską. Dodaje, że to szansa na dotarcie do samego rdzenia tego co istotne. 

O czym jest spektakl "Piękna Zośka"?

Spektakl "Piękna Zośka" pokazywany był już na deskach teatrów w całej Polsce. Z wielkimi sukcesami prezentowany na licznych festiwalach, w tym na zakończonej w niedzielę 15 grudnia Boskiej Komedii w Krakowie. Międzynarodowe jury doceniło Marcina Wierzchowskiego (za najlepszą reżyserię) i Karolinę Kowalską (Główna Nagroda Aktorska). 

W roku 1927 w podkrakowskiej wsi dochodzi do zbrodni, która elektryzuje całą Polskę. Ofiarą jest chłopka, muza słynnych krakowskich malarzy, młodopolska modelka Zofia Paluchowa, znana jako Piękna Zośka. Jedyny podejrzany w tej sprawie - jej mąż Maciej, szewc i rolnik - nie przyznaje się do winy. Rozpoczyna się proces sądowy.

Każdy kolejny świadek przybliża nas coraz bardziej do miejsca zbrodni - domu Paluchów. W mrocznej chłopskiej chacie nic nie jest tym, czym się wydaje. Trzeba naszkicować ją na nowo, wymierzyć dokładnie emocje, wybielić ściany, żeby dało się usiąść przy wspólnym stole, i zatkać uszy, by nie słyszeć krzyku. Wkraczamy w dramat rodzinny, który stawia pytania o przemoc zapisaną w wiejskim krajobrazie i ludowych pieśniach jak w naszym DNA.

Czytaj także:

Jak dziś radzimy sobie z problemem przemocy domowej?

"Piękna Zośka" to jednak nie tylko podróż do mrocznej przeszłości, ale również pewien punkt wyjścia do rozmowy na tematy współczesne. - Ten spektakl rezonuje z tym co dzieje się współcześnie. Choć od śmierci Zośki minęło prawie sto lat, rozwiązania systemowe dotyczące przemocy domowej są nadal niewystarczające. Ja czuję ogromną misję, ogromną wagę tego spektaklu. Za każdym razem staram się wysłyszeć ten krzyk pokoleń kobiet - przekonuje gość audycji