Jak ponad 4 tys. lat temu w Egipcie dostarczano kamień na place budowy piramid?

Czy do piramid biegły kanały nilowe?

Szymon Zdziebłowski zwraca uwagę, że eksperci już wiele lat temu wskazywali, że prawdopodobnie do piramid docierały kanały nilowe. - Teraz, na potrzeby artykułu naukowego, badacze z Australii, Stanów Zjednoczonych i Egiptu dokonali interdyscyplinarnych badań, których celem było stwierdzenie, czy faktycznie jakieś źródła wody znajdowały się przy piramidach - precyzuje. 

Odnogę Nilu udało się ostatecznie namierzyć dzięki zdjęciom satelitarnym, odwiertom i analizie dawnych map. - Okazało się, że wyschnięta gałąź Nilu biegła w zasadzie bardzo blisko piramid. W miejscu, gdzie z reguły znajdowały się tzw. dolne świątynie grobowe. A z nich do piramid wiodły rampy ceremonialne - analizuje gość "Eureki". Wciąż nie ma jednak precyzyjnej odpowiedzi, gdzie dana odnoga rozpoczynała swój bieg. 

Co transportowano Nilem?

Rozmówca Katarzyny Kobyleckiej przypomina, że piramidy często powstawały w sąsiedztwie kamieniołomów. Wodą spławiano natomiast kamień lepszej jakości. - Żeby zwieńczyć dzieło, sprowadzano lepszy budulec. Na przykład czerwony, twardy granit z Asuanu. Początkowo stosowany był tylko w królewskich budowlach - przypomina. Niezbędna przy budowie była również żywność dla pracujących robotników czy miedź na narzędzia. 

Skutki zmiany klimatu

Dziś po drugim korycie nie ma śladu, w miejscu tym znajduje się pustynia. - Prawdopodobnie ta odnoga Nilu zniknęła na skutek zmian klimatu pod koniec epoki Starego Państwa (...). Wygląda na to, że piach z Sahary był spychany do tej odnogi Nilu i z czasem wypełniał koryto. To nie nastąpiło nagle - podsumowuje Szymon Zdziebłowski.

YouTube/National Geographic Polska

W audycji również:

"Święty Graal Everestu" - tak mówi się o kieszonkowym aparacie fotograficznym firmy Kodak. Gdyby udało się go odnaleźć, być może zdobyliśmy dowód na to, że już 100 lat temu jako pierwsi na szczycie najwyższej góry świata stanęli Brytyjczycy: George Mallory i Andrew Irvine. Dokonaliby tego niemal 30 lat wcześniej niż E. Hillary i T. Norgay (1953 r.). Właśnie mija wiek od tragicznej wyprawy, z której ani Mallory, ani Irvine nie powrócili. Ciało pierwszego z nich znaleziono na wysokości ponad 8 tys. m. dopiero po 75 latach, losy Irvine’a są dotąd nieznane.

O warunkach wypraw wysokogórskich w latach 20. XX wieku, a także poszlakach będących argumentami za i przeciw uznaniu Brytyjczyków za pierwszych zdobywców Everestu opowiedziała Maja Pietraszewska-Koper, prezes Fundacji Himalaizmu Polskiego.