Miękkie nanomateriały, które mogą zastąpić krzem

Gość audycji "Eureka" przyznaje, że powodem do rozpoczęcia badań nad nanomateriałami był kryzys krzemowy. - To, co nas interesuje w badaniach materiałowych, to znalezienie alternatywy dla krzemu jako półprzewodnika będącego podstawą każdego układu elektronicznego. Taką nadzieją był grafen, ale niestety nie jest on półprzewodnikiem. Podstawowym problemem grafenu i wszystkich badań, jakie nad nim prowadzono, było to, że nawet bardzo duże powierzchnie grafenu były położone na krzemie. I znalezienie takiego cudownego materiału skupiało się na materiałach, które są bardzo do grafenu podobne - mówi prof. Bartłomiej Graczykowski.

Takim podobnym materiałem jest na przykład dwusiarczek molibdenu. Naukowcy postanowili jednak pójść krok dalej. - Powstała myśl, aby ta elektronika, która powstaje, była już elastyczna i oparta o minimalną ilość materiału, jaki trzeba wykorzystać. Te materiały, zwane materiałami van der Waalsa, są o tyle wdzięczne, że bardzo łatwo je odwarstwiać. I taka warstwa o bardzo dużej powierzchni może być już podłożem dla elektroniki - wyjaśnia gość "Eureki". - Chcieliśmy udowodnić, że inne materiały będą się zachowywać podobnie, bądź inaczej, niż grafen. Wybór padł na diselenek molibdenu, który nasi naukowcy potrafią już uzyskiwać w dobrej jakości. - dodaje profesor.

Czytaj również:

Coś za coś

Miękkie materiały są jednak mniej wytrzymałe. Można się obawiać, że będzie to stanowiło przeszkodę na drodze do ich wykorzystania w elektronice. Prof. Graczykowski zachowuje jednak optymizm. - To są materiały o bardzo dobrej wytrzymałości mechanicznej. Pomniejszenie tego o 30 procent nie jest radykalną zmianą, która wpłynie na ich stabilność mechaniczną. Co ciekawe, ta struktura jest też bardzo stabilna w czasie. Jedynym negatywnym aspektem może być niedawno potwierdzone przez pracowników zmniejszenie przewodnictwa cieplnego. Będzie miało to swoje konsekwencje przy odprowadzaniu ciepła procesowego - wyjaśnia gość Radiowej Jedynki.

Ponadto w audycji:

Ujarzmić wiązkę protonów – przełomowe badania prof. Marka Maryańskiego, który pracuje nad stworzeniem metody, umożliwiającej skuteczne, precyzyjne i bezpieczne wykorzystanie strumienia ciężkich cząstek np. w radioterapii. Prof. Maryański przyjechał na Politechnikę Gdańską w ramach programu Polskie Powroty (NAWA) po 30 latach pracy w USA.