Turystyka górska w okresie międzywojennym. Jak rozwijano infrastrukturę?

Stan infrastruktury turystycznej w międzywojennej Polsce

Prof. Robert Gawkowski przypomina, że po zakończeniu I wojny światowej infrastruktura turystyczna była w opłakanym stanie. - Jeśli chodzi o schroniska górskie, to był to wymarzony obiekt do spalenia i zniszczenia. Położony z daleka od siedzib ludzkich, zbudowany z drewna. Wystarczy brak opieki nad takim obiektem - precyzuje. Dodaje, że obiekty te trzeba było sukcesywnie remontować. Podobnie sytuacja wyglądała w przypadku hoteli, których mieliśmy mniej aniżeli inne państwa europejskie. 

W pierwszej fazie odbudowy, turystyką miał się zajmować dwuosobowy Referat w Ministerstwie Robót Publicznych. Tu pojawia się nazwisko Mieczysława Orłowicza, człowieka o niepodważalnych kompetencjach w tym zakresie. - Tylko, że oprócz siebie miał jedynie panią sekretarkę, garść ołówków i plik zeszytów, w których mógł pisać. Jeśli nie dało mu się porządnych instrumentów do pracy, to trudno oczekiwać, że nagle wybuduje całą strukturę polskiej turystyki - analizuje gość "Eureki". 

Kim był Mieczysław Orłowicz?

Mieczysław Orłowicz urodził się 17 grudnia 1881 roku w Komarnie. Był absolwentem Uniwersytetu Lwowskiego, współzałożycielem Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie. Organizował pierwszy Komitet Olimpijski w Polsce. Był autorem ponad stu przewodników turystycznych. - Na czele Referatu dla Spraw Turystyki stał aż do roku 1939. To był człowiek z pasją, który dawał też osobisty przykład - zwraca uwagę rozmówca Katarzyny Jankowskiej. 

Z inspiracji Orłowicza zaczęto więc projektować i budować. Góry stawały się coraz atrakcyjniejszym miejscem wypoczynku. - Jeśli chodzi o Zakopane, to nieliczne schroniska miały szczęście i do odbudowy się nadawały. Ale Rzeczpospolita posiadała również Karpaty Wschodnie, absolutnie niezabudowane przez turystykę. Trzeba było wytyczać szlaki, porobić mapy do tych szlaków - zaznacza prof. Robert Gawkowski w Jedynce.  

Poza tym w audycji:

W świecie konwenansów i sztywnych zasad, tworzenie własnych przestrzeni było podkreśleniem odmienności i indywidualności, przejawem kobiecej emancypacji. Kobieca sfera posiadania i aranżowania przedmiotów materialnych w kreowaniu pomieszczeń domowych jest przedmiotem badań naukowych. Pokazuje bowiem nie tylko rywalizację o piękno, prestiż i pozycję społeczną, ale również przemiany gospodarcze w XVIII wieku.

Gościem "Eureki" była prof. Bożena Popiołek, autorka publikacji "Z poczucia piękna, z potrzeby posiadania".

Zobacz także: